نام اصلی این هنرمند Girolamo Francesco Maria Mazzola بود، اما او که در شهر پارما به دنیا آمد، نام مستعار خود را ازانتخاب کرد. Il Parmigianino (1503 - 1540). و دقیقاً در پارما بود که اولین گام‌هایش را به عنوان نقاش برداشت، زیرا پس از یتیم شدن، این دو عموی نقاشش بودند که او را بزرگ کردند و اولین تصوراتش را درباره هنر به او دادند.
مدونا و کودک با سنت جان باپتیست و سنت جروم اثر پارمیجانینو
با این حال، استعداد و شخصیت او به زودی او را به رم کشاند، و او حتی توانست در برابر پاپ کلمنت هشتمحضور داشته باشد. 21 ساله برای نشان دادن یک سلف پرتره شگفت انگیز.
در آنجا در روم، بین سالهای ۱۵۲۶ تا ۱۵۲۷، این نقاشی رنگ روغن را روی تخته صنوبر ساخت. اثری که به دلیل شکل کشیده اش، به طور خاص برای کلیسایی خاص در محله Cittá di Castello طراحی شده است.
گفته می شود که این نقاش زمانی که شروع به نقاشی کرد تقریباً تسخیر شده و کاملاً از بقیه جهان انتزاع شده بود. در واقع، افسانه ها حاکی از آن است که در حالی که او این کار را انجام می داد، قسمت غارت رم توسط ارتش های امپراتوری اتفاق افتاد. و حتی سربازها آمدند تا وارد محلی شوند که پارمیجیانینو در آن نقاشی می کرد، اما آنها او را به قدری روی کارش متمرکز کردند و آنقدر متاثر شدند که به او اجازه دادند کارش را ادامه دهد.
میز دراز تنها عنصری نیست که به دلیل ویژگی های نمازخانه ای است که قرار بود در آن قرار گیرد. بسیار قابل توجه تر مطالعه نور است که نقاش انجام داده است. بنابراین او موقعیت یک پنجره در بالای کلیسا را در نظر گرفت تا روشنایی نور طبیعی را در صحنه شبیه سازی کند. اگر چه شاید چشمگیرترین نور نوری است که توسط مریم باکره در قسمت بالای صحنه ساطع شده است.
و همچنین باید بازی های حرکات و حالت های شخصیت ها را برجسته کنیم. شروع با عیسی کودکی که روی دامان مادرش نشسته است، که ممکن است به نظر ما به پای چپش لگد بزند تا وارد فضای ما شود. همین امر در مورد روش برازنده بالا بردن بازوی راست سنت جان باپتیست اتفاق می افتد. در حالی که سنت ژروم به نظر می رسد دراز کشیده در یک پیشگویی جسورانه. حالتی که بیش از حد طبیعی، حالتی از خستگی مطلق پس از گذشت زمان هوشیاری است.
حقیقت این است که اجرای کار آسان نیست. دو قدیس به اضافه مدونا با کودک، و همه در یک سطح بسیار باریک و کشیده. مشخص است که پارمیجیانینو برای یافتن راه حل، مطالعات متعددی انجام داد، چیزی که یکی از ارجاعات تصویری او به او کمک کرد: Correggio. اگرچه واضح است که او کارهای رافائل و ، دو الگوی بزرگ او را مطالعه کرده و تحسین کرده است.
