
در حال حاضر، Torre Latinoamericana در مکزیکو سیتی دیگر بلندترین ساختمان شهر یا کشور نیست. سالها پیش 182 متر و 44 متر آن فراتر رفت، اما ارزش معماری این آسمانخراش یکی از برجستهترین بناهای معاصر پایتخت مکزیک است.

برج آمریکای لاتین
و این به این دلیل است که ساخت آن بین سالهای 1948 و 1956 نقطه عطفی در معماری بود. در آن زمان این ساختمان به بلندترین ساختمان خارج از ایالات متحده تبدیل شد. بدون شک از ساخت و سازهای دیگر در همسایه شمالی خود، به ویژه ساختمان امپایر استیت الهام گرفته شده بود، اما شایستگی آن فراتر از ابعاد است.
معمار Augusto H. Álvarez توسط همکارش Alfonso González Palladas و همچنین مهندس لئوناردو. Zeevaert با یک پروژه پیشگام آمد. در وهله اول برای پوشش عظیم نماها بر اساس آلومینیوم و شیشه. اما این اثر شایسته است که در رسالههای تاریخ معماری باشد، زیرا سازندگان آن سازهای شگفتانگیز طراحی کردند که قادر به مقاومت در برابر زلزلههای با نیروی عظیم است.
فعالیت لرزه ای در قلمرو مکزیک فوق العاده قوی است و زمین لرزه هایی با شدت وحشتناک هر از گاهی در اینجا رخ می دهد. در واقع، یک سال پس از افتتاح، ساختمان قبلاً باید در برابر زلزله در تابستان مقاومت می کرد1957 که شدت آن 7.7 در مقیاس ریشتر بود. زمین لرزه ای که آسیب جدی به بسیاری از مکان ها و ساختمان ها در مکزیکو سیتی وارد کرد. به عنوان نمونه کافی است به این نکته اشاره کنیم که مجسمه ای که در بالاترین قسمت فرشته استقلال قرار دارد فروریخته است و این بنای تاریخی بسیار نزدیک به خود برج است.
و در طول دههها، برج آمریکای لاتین در برابر زلزلههای قویتر دیگر، بزرگتر از ۸ ریشتر مقاومت کرده است. به لطف پایهگذاری این اثر، همیشه در برابر این خرابیهای طبیعت مقاومت کرده است. شما باید زیر خاک باتلاقی را در نظر بگیرید که در آن CDMX بالا می رود، بنابراین بیش از 360 توده غرق شده در عمق حدود 33 متر طراحی شده است. این شمع ها مسئول پایه های بتنی به نوعی شناور بوده و در برابر حرکات لرزه ای ایمن هستند. باور نکردنی به نظر می رسد، اما این سیستم اجازه می دهد تا اثری را تحمل کند که وزن آن بیش از 24000 تن است و ساختار آن یک چارچوب فولادی سفت و سخت است.
به طور خلاصه، شگفتی معماری معاصر که مدرسه ای ایجاد کرده است، زیرا طرح های مشابه برای ساخت ساختمان های بزرگ در مناطق دیگر با فعالیت لرزه ای شدید در سیاره.