دیوار خیوه یکی از منحصر به فردترین نمونه های میراث عظیم تاریخی و هنری است که توسط ازبکستان گنجینه شده است. این به معنای واقعی کلمه یک بنای باشکوه است، زیرا ما در مورد یک محوطه دیواری صحبت می کنیم که تقریباً به شکل چهار گوش حدود 2 کیلومتر امتداد دارد. و در طول این مسیر چشمگیرترین چیز ارتفاع 8 متری دیوارهای آن یا ضخامت 6 متری آنها در برخی نقاط نیست. بارزترین چیز شکل سنگرهای منحنی آن است که کل طرح آن را بیان می کند. برخی سنگرها که دیوارهای آنها شیب مشخصی دارد که ارتفاع آن کاهش می یابد و به دیوار جنبه غیرقابل انکار و تسخیرناپذیری می بخشد.
دیوار خیوه
برای درک وجود آن، باید موقعیت جغرافیایی آن را بدانید. خیوه در استان خوراسمی ، در یکی از خشک‌ترین بخش‌های کشور، نزدیک به خاک امروزی ایران واقع شده است. بنابراین در خیوه واحه ای از آب وجود داشت، بنابراین توقفی اجباری در راه پررونق جاده ابریشم شد که آثار و جواهرات بسیاری در شهرهای ازبکستان به جای گذاشته است، مانند. سمرقند یا بخارا.
آن واحه البته ارزش بسیار زیادی داشت، بنابراین تخمین زده می شود که از قرن پنجم نوعی دیوار محافظ وجود داشته است. اگرچه این دیوارها در طول زمان تا آنچه امروز می بینیم تغییر یافته اند.
امروز استدیدن این که چگونه این دیوارهای ساخته شده از خشت و آجر پخته شده اند، قابل تحسین است. برخی از دیوارها که محوطه ای به ابعاد تقریباً 650×400 متر را محصور و محافظت می کنند. از دروازه های دیوار وارد شهر قدیمی یا Itchan-Kala می شوید. در حالی که شهر خارج از دیوارها مدرن تر است و Dichan-Kala نامیده می شود.
در مورد درها، ابتدا چهار در منطبق با نقاط اصلی و همچنین با دو محور اصلی بافت شهری باز شده است. با این حال، امروز تنها سه مورد از آنها باقی مانده است. و این است که تاریخ خیوه کاملاً تشنج آور است و تغییرات زیادی در ظاهر آن ایجاد کرده است.
در حالی که خیوه برای قرن ها ایستگاه مهمی در جاده ابریشم بود، از قرن شانزدهم زمانی را در اشغال قبایل کوچ نشین می گذراند و سپس پایتخت ایالت جدیدی به نام خانات خیوا شد. ، تأسیس یک سلسله که تا زمانی که روسیه این سرزمین را ضمیمه کرد، که بعداً بخشی از اتحاد جماهیر شوروی شد، ادامه یافت. با این حال، حفظ دیوارهای آن و کل شهر قدیمی که در آن هیچ مسجد، مناره یا کاخ تاریخی کم نیست، از زیبایی خاصی و ارزشی بی‌حساب برخوردار است. به حدی که این مجموعه به عنوان میراث جهانی توسط یونسکو ثبت شده است.
