Paul Klee از سال 1921 تا 1931 او یکی از معلمان مدرسه باهاوس شد، و به نظر می رسد که تأثیر سبک ساخت‌گرایی به خلاقیت‌های او رسید، همانطور که در این اثر خانه دوار که او دقیقاً در سال 1921 ساخته است، دیده می‌شود. یک نقاشی رنگ روغن که در حال حاضر بخشی از مجموعه آثار موزه تیسن بورنمیسا در مادرید.
خانه گردان پل کلی
با این حال، در همان زمان Klee هنوز هم هنرمندی منحصر به فرد است که میل دائمی برای تجدید و آزمایش دارد، چیزی که در اینجا در مواد انتخاب شده متجلی می شود. و این یک نقاشی رنگ روغن است، اما او همچنین از مداد استفاده کرده است، همچنین از آن رنگ های خاکی در لایه های نازک استفاده کرده است، با استفاده از یک گاز نخی که در نهایت به پایه کاغذ نیز می چسبد.
درست است که او به هندسه سازی باهاوس متوسل شد، اما هرگز به خود اجازه نداد کاملاً جذب ایده ساخت_گرایی شود. و حتی در تصویری که معماری قهرمان اصلی آن است، او ایدئولوژی خود را به کار می گیرد.
او از بیان دیدگاه خود درباره چیستی شهر دست بر نمی دارد، و همه اینها از خانه ای است که به مرکز و محوری تبدیل می شود که ساختمان های دیگر حول آن می چرخند، یا شاید دیدگاه های متفاوتی که ممکن است از آن داشته باشند. خانه برای کلی، شهر مکانی است که انسان در آن طبیعت را دگرگون می کند و نظم را تحمیل می کند.
ظاهراً تصویر تقریباً کودکانه است، اما این فقط از نظر فرم است. در واقعیت، شما در حال بازی با ایده چند برابر کردن پرسپکتیو و زاویه دید هستید. آن وقت است که بسیاری از ابهامات و پویایی ناپسند معماری نمایان می شود. چشم انداز خانه را به چرخ تبدیل می کند و این تصویر را زنده می کند.
بدون شک این هنرمند متفاوتی است. شخصیتی هرگز روی موضوعات رویایی کار نمی کرد، اما سوررئالیست ها او را تحسین می کردند. هنرمندی که زیبایی‌شناسی‌اش همیشه با طبیعت پیوند خورده است، و با این حال، او را معرفی‌کننده انتزاع هندسی می‌دانند. نقاشي كه نقاشي هاي به ظاهر ساده با نقاشي تقريباً كودكانه و اشكال هندسي ساده مي كشيد، اما هنگام باز كردن آنها پيام هاي زيادي را پنهان مي كند و مهمتر از همه چيزهاي ديگري را به بيننده پيشنهاد مي كند. چیزی که به یکی از معروف ترین عبارات او مرتبط است: "هنر چیزهای قابل مشاهده را بازتولید نمی کند، بلکه چیزی را قابل مشاهده می کند."
مثلاً، اینجا چه نقاشی کرده اید؟ خانه‌ای است که همه جنبه‌های بیرونی آن را می‌بینیم، نماهایش را از زوایای مختلف می‌بینیم. اما همچنین خانه ای است که به سمت داخل کشیده شده است و پنجره های خود را به ما نشان می دهد تا بتوانیم هر آنچه را که در داخل است ببینیم. یا به سادگی ایده خانه ای است که می چرخد و به نوبه خود توسط خانه های دیگر احاطه می شود. در نهایت، این هنر پل کلی است. چیزی که به ما امکان می دهد ببینیم و تصور کنیم.
