این اثر معماری درباره زمان دیگری به ما می گوید، زمانی که آسیای مرکزی با شکوفایی جاده ابریشم عبور کرد که چنین نبود. فقط برای حمل و نقل آن محصول نساجی استفاده می شد، اما همچنین راهی بود برای انتقال فرهنگ بین شرق و غرب، بین چین و ونیز، با عبور از مکان هایی مانند سمرقند یا استانبول. مسیری که امروزه میراث تاریخی و هنری منحصربه‌فردی را که گاهی در دورافتاده‌ترین مکان‌ها واقع شده است، حفظ می‌کند، مانند کاروانسرای تاش رباط واقع در جمهوری کنونی قرقیزستان. ، سرزمینی که تا چند دهه پیش بخشی از منقرض شده اتحاد جماهیر شوروی بود، در واقع این روس ها بودند که بخشی از این بنای تاریخی منحصر به فرد را در دهه 80 میلادی بازسازی و حفاری کردند. قرن گذشته.
کاروانسرای تاش رباط
کاروانسرا چه بود؟ این یک نوع خوابگاه یا هتل برای همه آن بازرگانانی بود که در جاده ابریشم سفر می کردند. در اینجا آنها محل اقامت، غذا، حیوانات استراحت و غیره پیدا کردند. و آنها به آن نیاز داشتند زیرا ما در منطقه ای هستیم که بیش از 3000 متر ارتفاع دارد، با پله های خسته کننده بین کوه ها و شرایط آب و هوایی سخت. و در این پله نزدیک به مرز کنونی چین، این بنا به دلیل ابعاد و شکلی که دارد، استثنایی است. در واقع، آن را یکی از باورنکردنی ترین سازه های سنگی در آسیای مرکزی می دانند.
اکثریت قریب به اتفاقبسیاری از مورخان قدمت آن را به قرن پانزدهم می‌دهند، اگرچه سایر محققان فکر می‌کنند که ممکن است قدیمی‌تر از قرن دهم باشد که صومعه‌ای در اینجا ساخته شد. از سوی دیگر، شواهد باستان‌شناسی نشانه‌های زیادی از دینداری نشان نداده است، هرچند برعکس، حیاط مرکزی معمولی که معمولاً در کاروانسراها یافت می‌شود نیز دیده نمی‌شود. درست است که به دلیل دور بودن مکان، مستندات زیادی وجود ندارد و همچنین بخش‌های کاوش‌نشده باقی مانده است. با این حال، منطقی ترین چیز این است که آن یک ایستگاه تجاری در جاده شلوغ ابریشم باشد.
پلان طبقات آن عملاً مربع است، حدود ۳۵ متر از هر طرف، و ممکن است به دلیل دیوارهای سنگی ضخیم در ارتفاع کم و بیش یکسان در تمام طول آن، مانند یک قلعه به نظر برسد، بنابراین همه چیز دارای سقف افقی است. به جز گنبد نیمکره ای در قسمت غربی، در انتهای روبروی ورودی محوطه.
ساخت و ساز به طرز شگفت انگیزی با محیط اطراف ترکیب شده و تا حدی در دامنه تپه مدفون شده است. در واقع، درون آن هزارتوی واقعی اتاق ها قرار دارد که معمولاً پنجره ها روی سقف قرار دارند تا کل آن را روشن کنند. این اتاق ها، حدود سی اتاق، کشیده اند و چندان بزرگ نیستند، به جز فضای گنبدی شکل که بزرگتر است. شاید در مقایسه با سایر سازه های جهان که در قرن پانزدهم ساخته می شدند، کار خامی به نظر برسد، اما با توجه به مکانی که در آن قرار دارد، واقعا جالب و قابل تحسین است. و البته حتی افسانه خود را دارد. افسانه با بهره گیری از آن گنبد با منافذی برای ورود نور، می گوید که به این دلیل است که آن را ساخته انددو مرد، پدر و پسر، و درست قبل از اتمام گنبد، در حالی که تنها چند سنگ گم شده بود، پسر اولین کاروانی را دید که از راه رسید و دختر زیبایی را متمایز کرد، به همین دلیل از محل ساخت و ساز پیاده شد تا دختر را جلب کند. که گنبد ناتمام رها شد. چیزی که درست نیست چون کار تمام شده ای است وگرنه تحمل قرن ها برایش غیر ممکن بود.
