Ludovico Mazzolino (حدود 1480 - حدود 1530) نقاش اهل شهر ایتالیایی فرارا بود، که اگرچه او اساساً هنرمند رنسانس ، ما همچنین باید او را یک خالق کاملاً ناهمگون با تأثیرات بسیار عجیب بدانیم. منتقدان و مورخان هنر در نقاشی‌های او ویژگی‌هایی را می‌بینند که از Dürer آلمانی و همچنین از هنرمندان ونیزی مانند Lorenzo Lotto یاخود الهام گرفته شده است. جورجیونه.
ختنه لودویکو ماتزولینو
اگرچه چیزی در بسیاری از نقاشی های او رایج است و آن علاقه او به تنظیم صحنه هایش در معماری کلاسیک دنیای باستان است. و یک نمونه شگفت‌انگیز از این نظر، این نقاشی رنگ روغن از The ختنه است، که در حدود سال 1510 نقاشی شده است و امروزه بخشی از مجموعه رنسانس گالری اوفیزی در فلورانس است..
با این حال، آن عنصر بسیار محبوب در آن زمان، او را با ترکیب بندی های بسیار متنوع، با انبوهی از شخصیت ها و با حرکات اغراق آمیز و قدیمی مرتبط می کند، در واقع فرم های او همیشه بدوی توصیف می شوند، بیشتر از آغاز Quattrocento که در قرن شانزدهم زمانی که او هنر خود را توسعه داد. شاید به همین دلیل، آغاز امیدوارکننده او به عنوان نقاش سفارش های بزرگ نقاشی مذهبی یا با آثاری برای شخصیت های بزرگی مانند Lucrecia Borgia از بین رفت و با گذشت سال هاحوزه کاری او به اجرای کارهای جزئی در کلیساهای کوچک یا تزئینات در فضاهای ردیف دوم کاخ خلاصه شد.
و این است که طرح ترکیبی او در هر چیزی که به معماری مربوط می شود، سازمان یافته به نظر می رسد و به دنبال ساختاری هماهنگ است، اما به محض اینکه شروع به نقاشی شخصیت ها می کند، آنها را جمع می کند و صحنه را پیچیده تر می کند. هر گونه قصد پرسپکتیو ناپدید می شود و همه چیز بسیار قدیمی است، حتی با هوای گوتیک. ما آنها را در اینجا می‌بینیم که شخصیت‌های بی‌شماری در لحظه‌ای که عیسی در مراسم ختنه شدن، طبق معمول در میان عبرانیان، شرکت می‌کنند.
خاخام ها و سایر شرکت کنندگان به انبوهی از سرها تبدیل می شوند که به سختی با یکدیگر تعامل دارند. همه آنها به سمت پسری که در مرکز صحنه برهنه است نگاه می کنند. بیشتر از شخصیت‌ها، آنها به یک نقاشی انسانی، دکوراسیون و رنگ‌های زیادی تبدیل می‌شوند که در قاب معماری سفید فضا قرار می‌گیرند، جایی که نویسنده جزئیات ستون‌ها، سرستون‌ها، قالب‌بندی‌ها و طاق‌ها را بسط می‌دهد، اما با لحنی مانند هوازدگی. ، گریسای که در ساخته های او نیز بسیار مشخص است. هدف آن این است که به لحظه یادگاری ببخشد و به نوعی موفق می شود، زیرا می توانیم فکر کنیم که با اثری با ابعاد بزرگ روبرو هستیم. با این حال، این روغن روی یک تخته 40 در 29 سانتی متر نقاشی شده است.
