منطقه Svaneti در جمهوری گرجستان یکی از دورافتاده ترین و منزوی ترین نقاط کشور است، به دلیل وجود رشته کوه با شکوه قفقاز. به حدی که حتی در طول دهه‌های تسلط اتحاد شوروی ، تأثیر آن به سختی ظاهر و شیوه زندگی در این منطقه را که تا قرن نوزدهم تقریباً منزوی شده بود، تغییر داد. به همین دلیل است که میراث تاریخی و هنری خود را به خوبی حفظ می کند، از جمله حدود دویست برج دفاعی به نام Svan Towers. برخی از برج‌های مستحکم با ویژگی‌های مشابه عمدتاً بین قرن‌های 8 و 12 ساخته شدند، اگرچه ساخت آنها بعداً ادامه یافت و حتی می‌توان برخی از نمونه‌های آن را به قرن هجدهم نسبت داد.
برج Svaneti
این برج‌ها همیشه ارتفاع‌های مختلفی دارند، حداکثر ۵، هرچند گاهی تا ۶. به عنوان یک قاعده کلی آنها حدود 20 یا 25 متر ارتفاع دارند. اگرچه بزرگترین نمونه ها به 30 متر می رسند، که به آنها حضور چشمگیری می بخشد.
آنها دارای پلان مربع مربع هستند، اگرچه با افزایش ارتفاع، عرض آنها را از دست می دهند، بنابراین نیمرخ ذوزنقه ای مشخصی دارند. دیوارهای بنایی سنگی آن کاملاً ضخیم است، به خصوص در پایه، و در پایین به عرض 1.50 متر می رسد، زیرا با توسعه در ارتفاع، ضخامت آنها را از دست می دهند.
ورودی در برخی موارد مرتفع بوده و با ترازوی کشویی به آن دسترسی پیدا می‌کردند، زیرا فضایی است که در مواقع محاصره می‌بایست به عنوان پناهگاه عمل می‌کرد، به طوری که ورودی دشوار بود. اگرچه با گذشت زمان مواردی نیز وجود دارند که ورودی کم را برای گاو فراهم می کنند. در حالی که در داخل چندین طبقه وجود دارد، با پایه چوبی و توسط پله‌های چوبی داخلی و درب‌ها به هم متصل می‌شوند.
علاوه بر این، همین عامل دفاعی باعث باریکتر شدن پنجره ها در پایین می شود، در حالی که در بالا علاوه بر پهن تر بودن، حالت قوسی مشخصی دارند. این پنجره ها به عنوان سیستم هوادهی مورد استفاده قرار می گرفتند، اما می توانستند به برج مراقبت نیز تبدیل شوند و در صورت نیاز، مکانی برای پرتاب گلوله به سمت استالکرها باشند. طبقه آخر با سقف شیروانی پوشیده شده با تخته سنگ، با شیب نه چندان زیاد، با توجه به بارش برف سنگین زمستانی در منطقه، پوشیده شده است، اما به دلیل سطح نه چندان بزرگ، شیب بسیار مشخصی نیز لازم نیست.
باید در نظر داشته باشید که این برج‌ها همیشه به یک فضای مسکونی پایین‌تر متصل می‌شوند، بنابراین فقط گاهی اوقات برای اشغال استفاده می‌شد و به عنوان یک قاعده کلی آنها انبار و انبار بودند، مگر در مواقعی که صاحبان آنها احساس خطر کرد زندگی معمولاً در خانه مجاور جریان داشت، جایی که تمام خانواده و البته گاوهایشان در آن زندگی می کردند.
