این نقاشی اثر پیتر پائولوس روبنس است که با وجود جوانی نسبی خود، در حال حاضر به درجه ای بیش از قابل توجهی از بلوغ رسیده است. این بوم که امروزه در Alte Pinakothek در مونیخ در آلمان باقی مانده است، بین سال‌های ۱۶۱۴ تا ۱۶۱۵، زمانی که هنرمند حدود ۳۷ سال داشت، ساخته شد. به عبارت دیگر، او هنوز به کمال خلقت خود نرسیده و مشهورترین کارهای خود را انجام نداده است. اما با این حال او ما را به عنوان یکی از بزرگترین هنرمندان نقاشی باروک نشان می دهد.
شکست روبنس از سناخریب
ظاهراً صحنه یکی از هرج و مرج مطلق است، یک هیاهو بزرگ بدون نظم. و همه اینها برای نشان دادن یک نبرد دوران باستان، نه بیشتر و نه کمتر از زمان آشوریان، که همچنین هنرمندانه این قسمت را برای ما در نقش برجسته های خود در کاخ سناخریب بازگو کردند.
اما بعد از آن اختلال اولیه، وقتی ترکیب را تجزیه و تحلیل می کنیم، ساختار مورد مطالعه آن کشف می شود. و همه چیز از یک مورب شروع می شود که از گوشه پایین سمت راست به سمت چپ بالا می رود، آن مورب به دلیل نور، گروه های فیگورها و حضور مرکزی آن اسب افسارگسیخته، که در یک موقعیت کنتراپستو عملا غیرممکن تشکیل شده است.
نبرد در اطراف حیوان ترتیب داده شده است که مطمئناً ترکیبی پیچیده و برخی از پویاترین حرکات را به ما ارائه می دهد. نیمه بالایی پارچه کاملاً تیره است، اما بین آن ابرهای تیرهسیاه های طوفان فضایی از نور در مرکز باز می شود و فرشتگان از آن بیرون می آیند.
در حالی که در قسمت پایین مردان جمع می شوند، چیزی بسیار زمینی تر است. هر گروه در کنار بنری قرار دارد که آنها را مشخص می کند و هر یک از آنها جهت و حرکتی را مشخص می کنند.
برای مثال در مرکز، گروهی از شوالیه ها وجود دارند که به نظر می رسد به سمت خارج از صحنه حرکت می کنند. برخی به سمت چپ می روند، که آنها را به ناحیه سایه دار از بوم می برد، در حالی که برخی دیگر به سمت راست می روند، بلکه با عجله فرار می کنند و ما آن را به وضوح می بینیم زیرا بخشی است که به خوبی توسط پرتو نور روشن شده است. از ناحیه بالایی فرشتگان می آید.
هرج و مرج جنگی و دراماتیک ارائه شده توسط روبنس در واقع یک شگفتی ترکیبی است که در آن مطالعه رنگ و دما کلیدی است. این رنگ سایه‌های خاکستری و آبی را با سایر بخش‌های رنگ‌های گرم‌تر و روشن‌تر که در آن بازتاب‌ها و رنگ‌های زرد و نارنجی ارتعاش می‌کنند، مرتبط می‌کند.
اما علاوه بر رنگ، یک مطالعه ترکیبی چشمگیر وجود دارد، کاملاً باروک ، و در عین حال بسیار مدیون نقاشی رنسانس ، به طور خاص از لئوناردو و آثار او مانند نبرد انگیاری. و این است که روبنس، علیرغم تفاوت‌های بزرگ در مفهوم هنری و زمان، عمیقاً داوینچی را تحسین می‌کرد.
