آثار هنری بین النهرین به دلیل کمیاب بودنشان همیشه خارق العاده هستند و از جمله آنها می توان به استیل نارام سین با قدمت حدود ۲۲۵۰ پیش از میلاد و امروزه اشاره کرد. می‌توانید در موزه لوور در پاریس مشاهده کنید.
Naram Sin Stela
خود این قطعه بزرگ است، زیرا یک صفحه ماسه سنگی است که ارتفاع آن به دو متر می رسد. و بر روی سطح آن نقش برجسته روایتی بسیار طبیعت گرایانه حک شده است. همه اینها برای به تصویر کشیدن بخشی از نبردی که در آن نارام سین و ارتشش به بالای کوهی صعود می کنند و بدین ترتیب دشمنان خود، نیروهای مردم همسایه لولوبی را شکست می دهند..
یکی از ویژگی های قطعه این است که مجسمه ساز می دانست چگونه شکل داستان خود را کاملاً با شکل سنگ تطبیق دهد. و به عنوان جزییات چگونگی تکامل اثر، باید متوجه باشید که تمام روایت در یک تصویر یافت می‌شود، هیچ ثبت یا باندی مانند نقاشی‌های مصر باستان یا دروجود ندارد. نقش برجسته خود آشوریان آشوربانیپال.
از سوی دیگر، در اینجا به یک حادثه طبیعی مانند کوه اشاره می شود که صحنه را سامان می دهد و حتی به روایت پویایی و عمق می بخشد. در واقع با شخصیت های کم می توان این احساس را داشت که ارتش بزرگی است. یک ترکیب مورب فوق العاده با بهره گیری استادانه از شکل سنگ. Yهمه با رنگ های بسیار واقعی، زیرا این یکی دیگر از ویژگی های یک هنر پیشرفته است.
ما شاهد بیان و نمایش هستیم. سربازی در حال مرگ است که پس از سوراخ شدن توسط نیزه، دیگری زیر پا گذاشته می شود. یا می‌توانیم ببینیم که چگونه ژنرال دشمن پس از شکست، با دست به دست هم دادن در برابر خود نارام سین درخواست رحمت می‌کند.
اگرچه قراردادهایی مانند یکنواختی شخصیت ها حفظ می شود، اما همه آنها یکسان به نظر می رسند، به جز نارام سین که از بقیه بزرگتر است. پس از همه، او قهرمان بزرگ است، زیرا او رهبری است که دشمنان خود، مردم لولوبی را در نبرد شکست می دهد. و حتی با صفات خدایان مانند کلاه خود شاخدار نشان داده شده است. ما او را در حال بالا رفتن از یک کوه به سمت ستاره ها می بینیم که تعدادی از آنها گم شده اند، زیرا به طور نمادین باید تعداد آنها به هفت نفر برسد. بدون شک خدایی شدن شخصیت مورد توجه قرار گرفته و با یک اثر هنری آشکارا ستایش آمیز و تبلیغی روبرو هستیم.
بی‌تردید قطعه‌ای باشکوه است، ویژگی‌های ابتدایی مانند جلوه‌پردازی شخصیت‌ها دارد، اما کیفیت شگفت‌انگیزی دارد. که به ما ایده ای از سطح هنری بزرگی می دهد که در شهر اکدی شوش، جایی که پیدا شد، به دست آمد.
