این بنای برنزی واقع در بیلبائو بهترین اثری است که نویسنده آن مجسمه ساز و سفالگر اسپانیایی Francisco Durrio برای ما به ارث گذاشته است. 1868-1940). و فراتر از ارزش‌های هنری آن در سبک سمبولیستی و مدرنیستی که ویژگی این هنرمند بود، احتمالاً عجیب‌ترین چیز در مورد این اثر حوادثی است که پیرامون ایجاد آن و نمایشگاه بعدی آن رخ داد.
بنای یادبود آریاگا اثر پاکو دوریو
در سال 1905، برخی از گروه های فرهنگی بیلبائو نیاز به ایجاد بنای یادبودی برای نوازنده Juan Crisóstomo Arriaga را ترویج کردند، که صدمین سالگرد تولد او در سال بعد جشن گرفته می شد. بنابراین شورای شهر بیلبائو تصمیم گرفت تا یک مسابقه ایده برای برپایی چنین بنای تاریخی برگزار کند.
چندین هنرمند آن زمان درخواست دادند، اما این شغل به Durrio تعلق گرفت، که هیچ ایده ای ارسال نکرده بود و در آن زمان قبلاً در زندگی می کرد. پاریس . نباید فراموش کنیم که فرانسیسکو دوریو دوست صمیمی پل گوگن بود و حتی هنرمند فرانسوی وقتی به پلی‌نزی رفت مسئولیت کارهایش را به او واگذار کرد.
به عبارت دیگر، پس از کمیسیون، دوریو متعهد شد که یک ایده ارائه کند و سپس آن را عملی کند. این مفهوم رسید و پس از آن ضرب الاجل اجرا افزایش یافت. اما به تدریج به تاخیر افتاد. البته کار در سال 1906 تمام نشد.اما نه حتی در سالهای بلافاصله پس از آن. تا اینکه در سال 1933 افتتاح شد، و همه اینها به خاطر این واقعیت بود که تصمیم گرفته شد که این سفارش در نهایت توسط مجسمه‌ساز دیگری به نام Valentín Dueñas تحقق یابد، البته به دنبال آن طراحی Paco Durrio.
و حقیقت این است که کار برنز واقعاً جذاب است. برای شروع، به این دلیل که بنای یادبود ادای احترام به یک نوازنده بدون ظاهر شدن قهرمان پیشنهاد می شود. این در واقع مجسمه الهه موسیقی کلاسیک Euterpe با چنگ نمادین خود است. آب از آن سرازیر می‌شود و زن به آسمان نگاه می‌کند، همه اینها برای شبیه‌سازی این است که در سوگ مرگ زودهنگام Arriaga، که باید به خاطر داشت، در سنین سالگی بر اثر سل درگذشت. 19، زمان طولانی تری که برای او کافی بود تا به شهرت برسد و به عنوان موتزارت اسپانیایی شناخته شود.
کل شکل نماد خالص و با خطوط بسیار ظریف است. بنابراین هنگامی که در نهایت در یک پارک مرکزی بیلبائو نصب شد، شهروندان بالاخره بنای یادبود خود را داشتند. با این حال، چند سال بعد، در بحبوحه موج اخلاقی دیکتاتوری فرانکو، تصمیم گرفته شد که یک زن برهنه در چنین مکان عمومی، بیش از ادای احترام به موسیقیدان، تحریک کننده "افکار بد" باشد. به همین دلیل است که پس‌کشیده و در انبارهای شهرداری نگهداری می‌شود و به جای آن چهره دیگری با رفتاری مشابه اما پوشیده شده است.
خوشبختانه، وقتی دموکراسی به اسپانیا بازگشت ، مجسمه به جای اصلی خود بازگردانده شد و ماکت در جای دیگری در پایتختVizcaya نصب شد..
