هرگاه از تابلویی از Honoré Fragonard یاد می شود، به ویژه آثار بسیار او که به نمایش مهمانی های روستایی و صحنه های شجاعانه اختصاص داده شده است، به نظر می رسد که بوم معروف The Swing در راس آن قرار دارد. پیوند دادن آن با نقاشی های Rubens اجتناب ناپذیر است. و نه تنها به خاطر آن روحیه شیطنت آمیز و شادی که زنان برهنه بر آن تسلط دارند، به همان اندازه که شهوانی هستند (نقاشی سه فضل او را به یاد بیاورید). با این حال، رابطه بین استاد بزرگ بلژیکی باروک و بهترین نماینده روکوکوی فرانسوی پیوندهای بیشتری دارد.
حمام کنندگان فراگونارد
Fragonard بدون شک شخصیت آزادانه تری دارد، چیزی که به دلیل سفارشات طبقات بالای فرانسوی است. و برای آنها، او در تکنیک های روبنس یک مرجع کامل یافت، با مشاهده نقاشی های او تا از او بیاموزد که ترکیبات بسیار پویا و شاد بسازد، و همچنین یاد بگیرد که نقاشی هایش را با نور و رنگ پر کند. اتفاقا در بین این رنگ ها طیفی که از زرد تا طلایی می رود همیشه نقش بسزایی دارد. و مانند روبنس، استاد بزرگ شفافیت، به لعاب های باشکوه متوسل شد.
با این حال، Fragonard از رنگ‌های روشن‌تر و روشن‌تر استفاده می‌کند. آنها رنگ ها و نورهایی هستند که او با قلم موی پرانرژی، خمیری و بسیار آزاد، تقریباً جلوتر از زمان خود اعمال می کند.
هنر روکوکو همه لذت و سرگرمی است، از این روترکیبی که شبیه گردباد است. پویایی که بدون شک تحولی است از آنچه معلمش به او آموخت، فرانسوا بوچر بزرگ ، نویسنده نقاشی‌های بی‌شماری با فضایی شجاعانه و رنگ‌های اسطوره‌ای، مانند دیانا پس از حمام. امروزه این تکامل را می‌توان به شیوه‌ای شگفت‌انگیز در Musée du Louvre مشاهده کرد، جایی که هر دو حمام‌کنندگان فراگونارد و در نمایش دیانا هستند. بعد از حمام بوچر.
البته مرید نقاشی های متعددی از بوچر را با این نوع صحنه دید و تصمیم گرفت که یک اتهام غنایی خاص را حذف کند و دیوانگی بیشتری ایجاد کند. همانطور که تکنیک نیز تغییر کرده است. به هر حال، بین یک اثر و اثر دیگر بیش از 30 سال فاصله وجود دارد، از زمانی که فراگونارد آن را در حدود سال 1775 نقاشی کرد. او صحنه ای را می سازد که بیشتر اروتیک است تا اسطوره ای، که در آن همه چیز حرکتی وحشی است که به سختی با استفاده از یک مورب مرتب شده است. که رقص بی نظیر بدن های برهنه زنان را سازماندهی می کند. بدن هایی که واقعی هستند و همچنین درخشان و درخشان هستند. طراحی به اندازه آثار بوچر وجود ندارد. هیچ جزئیات دقیقی وجود ندارد، اگر نگوییم قلم مویی از رنگ برای ایجاد حجم و نور، بدون شک تکنیکی که برخی از نقاشان امپرسیونیسم فرانسوی مانند ، بعداً از آن قدردانی خواهند کرد. خیلی ادوارد مانه.
