قلعه بامبورگ در شهرستان نورثامبرلند تجسم بسیاری از تاریخ قرون وسطایی انگلستان است.. خاستگاه آن به قرن پنجم بازمی‌گردد، زمانی که این منطقه قلمرو بریتانیایی‌ها بود، اگرچه در قرن‌های بعد آنگلوساکسون‌ها و وایکینگ‌ها با تمام درگیری‌ها و آسیب‌هایی که این امر برای ساخت و ساز به همراه داشت، از اینجا عبور کردند. تا اینکه سرانجام نورمن ها در پایان قرن دهم، جوانه قلعه بزرگی را ساختند که امروزه دیده می شود.
قلعه بامبورگ
و بعداً به مالکیت سلطنت انگلیس درآمد که برای مدت طولانی از آن به عنوان پایگاهی در برابر سرزمین های نزدیک اسکاتلند در شمال استفاده می کرد.
حقیقت این است که مکان یک پست مرزی نمی تواند جالب تر باشد، زیرا بر روی دماغه ای از سنگ بازالت سخت رو به دریا قرار دارد و توسط تپه های شنی احاطه شده است. به عبارت دیگر، از اینجا شما تسلط بصری بر محیط دارید، چیزی که از نقطه نظر نظامی حیاتی است.
همچنین دارای قوام غیر قابل انکاری است، با دیوارهای ضخیم که تا چهار متر ضخامت سنگ سخت و پرکننده می رسد. با این حال، محاصره ها و جنگ هایی مانند دو گل سرخ تأثیر خود را بر ساخت و ساز گذاشت. که باید لحظه ای را که در آن رها شد به آن اضافه کرد. با این حال، توسط یکی از مقامات خریداری شد که آن را بازیابی کرد و به آن ظاهری داد که امروز می بینیم.
در واقع، امروزهاین مجموعه ای از فضاهای دوره های مختلف است، زیرا در داخل دیوارهای آن یک قصر زیبای ویکتوریایی وجود دارد که اتاق هایی به اندازه سالن بزرگ آن تماشایی است. علاوه بر آن یک کتابخانه یا برج‌های تاریخی از زمان‌های مختلف مانند برج ساعت یا برج Neville وجود دارد. بدون فراموش کردن اتاق های اصطبل، آشپزخانه ها، چاه آبی که تقریباً 50 متر عمق دارد، درهای چشمگیر مانند San Oswald که رو به ساحل هستند. حتی یک آسیاب قرن هجدهم نیز وجود دارد.
چیزی که نمی بینید کلیسای قدیمی است که در حیاط داخلی آن ساخته شده است. با این حال، مکان خوبی برای باستان شناسان است، زیرا در کمپین های کاری مختلف آنها توانسته اند بقایای هفت ساختمان مختلف را در همان حیاط پیدا کنند.
و همه چیز قابل بازدید است، زیرا به موزه تبدیل شده است. بنابراین قلعه بامبورگ نه تنها به دلیل اندازه اش (یکی از بزرگترین در بریتانیا) و قطعه ای از قرون وسطی بریتانیا چشمگیر است، بلکه خلاصه ای ازاست. معماری انگلیسی از قرن یازدهم تا قرن نوزدهم، زمانی که توسط همان خانواده آرمسترانگ بازسازی شد که هنوز هم مالک آن هستند.
