این یکی از بی نظیرترین نقاشی های Piero della Francesca است، به خصوص به دلیل یک عامل فنی بسیار مهم. این اثر با رنگ روغن روی تخته چوبی نقاشی شده است، در حالی که این استاد ایتالیایی تمام آثار بزرگ خود مانند تعمید مسیح یا تاژک را با رنگ تمپرای تخم مرغ ساخته است. با این حال، این هنرمند Quattrocento در مقطعی با آن رنگ روغن جدیدی مواجه شد که در قرن پانزدهم توسط نقاشان فلاندری استفاده می شد و او نیز تصمیم گرفت آزمایش کند. با آن.
تولد پیرو دلا فرانچسکا
درست است که او کاملاً بر آن تسلط ندارد، از این رو چین و چروک های زیادی در سطح نقاشی دیده می شود. اگرچه این نیز درست است که این پانل با ابعاد قابل توجه (124 در 123 سانتی متر) که اکنون در اختیار گالری ملی در لندن است، در قرن نوزدهم تحت یک مرمت پر زحمت قرار گرفت که از بین رفت. جلوه های خاص و لعاب اصلی. علاوه بر این، این نقاشی ناتمام ماند، چیزی که بسیاری آن را به دلیل تاریخ اتمام آن، بین سال های 1483 تا 1484، زمانی که این نقاش در حال کور شدن بود، می دانند. با این حال، محققانی نیز وجود دارند که فکر می‌کنند او این کار را چند سال قبل، بین سال‌های 1470 و 1475 انجام داده است.
صحنه را می توان به عنوان یک تولد و همچنین به عنوان ستایش کودک درک کرد. و فراتر از خود بازنمایی مذهبی، جزئیات تصویری بسیار جالبی وجود دارد.
یکی از آنهاستترکیب پرسپکتیو، چیزی که بی‌شک یکی از تخصص‌های این نقاش بود و مثلاً در اینجا، او نه تنها به تفصیل نحوه قرار دادن شخصیت‌ها را برای ایجاد تصوری از عمق در این پیش‌زمینه آشکار پیوسته مطالعه کرد. او همچنین نگران چشم‌انداز پس‌زمینه‌ای بود که از منظر منطقه‌ای بسیار جالب دیده می‌شد که در دهه‌های بعد بسیار رایج‌تر خواهد بود.
و اگر در منظر، دلا فرانچسکا یک انقلابی واقعی است، حقیقت این است که او همچنین می داند چگونه به گذشته نگاه کند و به خود اجازه دهد تحت تأثیر سایر هنرمندان قبلی قرار گیرد، و حتی از سایر رشته ها. نمونه آن دسته از فرشتگانی است که در شبستان حضور دارند و با موسیقی خود حس صحنه پرستش کودک بودن را افزایش می دهند. خب، این فرشتگان بدون شک شباهت های زیادی با گروه های کر و کروبی دارند که دهه ها قبل توسط هنرمند Luca della Robia در کانتوریا کلیسای جامع فلورانس الگوبرداری و نقاشی شده بود، کاری که او دقیقاً انجام داد. در حالی که دلا فرانچسکا در پایتخت توسکانی بود.
و آخرین جزئیات جالب را می توان در چهره تا حدی بی احترامی سنت جوزف مشاهده کرد. ما او را از قبل مسن می بینیم، در سمت راست، در هواپیما پشت ماریا نشسته است. و به زینی تکیه داده و در وضعیتی بی سابقه و با یک پا روی پای دیگر و کف پای برهنه خود را به ما نشان می دهد. چیزی که قبلاً دیده نشده بود و به نظر می رسد آزمایش دیگری از این نقاش بوده است که ناشناخته های بسیاری را در این نقاشی ناتمام به جا گذاشت.
