همانطور که تاریخ در پایین سمت چپ بوم، درست زیر امضا، نشان می دهد، این نقاشی توسط موریس اوتریلو در سال 1924 به پایان رسید. اثری که امروزه بر روی دیوارهای موزه پاریسی L'Orangerie.
Maurice Utrillo (1883 - 1955) به نوعی نمونه اولیه یک هنرمند نفرین شده است که عمدتاً به دلیل منشاء او است. مادر او Suzanne Valadon (1867-1938) یک نقاش جالب اوایل قرن بود که علاوه بر نقاشی، زندگی عاشقانه ای هم داشت. و در نتیجه او صاحب پسر شد، بدون اینکه هرگز بداند پدرش به طور قطع کیست. با این حال، منتقد هنری اسپانیایی Miguel Utrillo در نهایت نام خانوادگی خود را در سال 1891 به او داد.
Casa Bernot de Utrillo
واقعیت این است که زندگی قهرمان ما همیشه تحت سلطه افراط و تفریط بود، به ویژه الکل و مواد دیگر، چیزی که به شدت بر شهرت او تأثیر گذاشت، اگرچه این درست است که او هرگز دست از کار نکشید.
و در اکثریت قریب به اتفاق موارد آثار او از محیط هایی که می شناخت الهام گرفته شده است. به عبارت دیگر، او مناطق پاریس را که هر روز در آن قدم می زد، به ویژه خیابان های محله بوهمی مونمارتر نقاشی کرد. او این مناظر شهری را بدون اغماض زیاد به شعر نقاشی کرد. من به دنبال رنگ یا جلوه های نور نبودم. او به دنبال گرفتن آن کارت پستال‌ها است و برای این کار از رنگ‌های بسیار کمی استفاده می‌کند، اگرچه می‌تواند یک رنگ را دریافت کندحداکثر کارایی به لطف مفهوم شخصی آن برای ایجاد تصاویر متعادل و محکم.
Y این ویژگی را دارد که گوشه های رنگ پریده، با لحن های خاموش را به ما عرضه کند که در عین حال می تواند لحنی از غم را منتقل کند و همدردی را نسبت به آنها برانگیزد. او را به دلیل انبوه نقاشی‌هایی که در آنها هیچ شخصیتی وجود ندارد، نقاش تنهایی نامیده‌اند، مانند مزون برلیوز. اگرچه در این نقاشی کازا برنو، ما چهره هایی را می بینیم، اگرچه همه آنها به ما پشت می کنند و در سکوت راه می روند.
به هر حال، این نقاشی برای تحسین مهارت های عالی ترکیب بندی او عالی است. ما می بینیم که چگونه همه آن گروه از مردم به صورت فردی از خیابان مرکزی هدایت می شوند تا وارد محله شوند. جهت را نشان نمی دهد و همه چیز را برای ما با خطوط عمودی خانه ها در کناره ها و همچنین با خطوط افقی بالکن ها و پوستر برنو که نام نقاشی را به تصویر می کشد قاب می کند. و در سمت چپ برج سفید غیرقابل انکار کلیسای Sacré Coeur de Montmartre قرار دارد. البته ساخت تصویر عالی است و برای نقاشی هایی مانند این، Utrillo کمک زیادی به زیباترین تصویر پاریسی و زیبایی شناسی کرده است. و این در حالی است که او یک نقاش بود که آموزشش کاملاً خودآموز بود.
