Bernard Fleetwood Walker (۱۸۹۳ - ۱۹۶۵) یک نقاش انگلیسی بود که بیشتر دوران هنری خود را در زادگاهش، بیرمنگام گذراند. اگرچه آخرین سالهای زندگی او در London گذراند.
در طول زندگی خود را به عنوان یکی از نقاشان فیگوراتیو بزرگ نیمه اول قرن بیستم نشان داد. و یک نمونه شگفت انگیز این نقاشی با عنوان دوستی است که او در سال 1933 انجام داد.
برنارد فلیت وود واکر دوستی
هنر او در طول زمان تکامل یافت، اما همیشه مبتنی بر طراحی و وضوح قدرتمند بود، چیزی که در طول سالها بهبود یافت تا اینکه او به خطوط و خطوطی دست یافت که می توانست مفاهیمی مانند نور، فضا را به تصویر بکشد و حتی ویژگی های لمسی به انسان بدهد. شخصیت ها و عناصر آثار او.
به ویژه، او برای پرتره ها و صحنه های شخصیت هایی مانند آنچه در اینجا می بینیم متمایز بود، جایی که همه چیز می تواند برای ما بسیار متناقض به نظر برسد. این نقاشی با عنوان دوستی است، اما ما می دانیم که دو مدلی که برای بوم ژست گرفته اند حتی با یکدیگر صحبت نکرده اند. و در حالی که به دلیل فضای بوم و موضوع، می‌توانیم فکر کنیم که این چند دوست، حتی عاشق، هستند که می‌خواهند از یک پیک نیک و همراهی با آنها لذت ببرند، اما در عوض وقتی کمی بیشتر نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم حتی به یکدیگر دست نزنید یا مالش دهید. او با کمی ناامیدی و حتی عصبانیت نگاه می کند، در حالی که او به آن نگاه می کندتماشاگر و با یک گل مروارید در دست راست خود بازی می کند، با نگرش تقریبا تحریک آمیز نسبت به هر کسی که به او نگاه می کند.
حتی ترکیب متناقض است و به نظر می رسد که ایده دوستی شکست خورده را تکرار می کند. این دو جوان در یک حلقه ترکیبی محبوس شده اند، چیزی که اتحاد آنها را تقویت می کند. با این حال، او برمی گردد و رو به روی پسر است. و حتی می توانیم به این بازی گناه آلود و متناقض، حضور سیب در سبد و باغ و محیط عدن را که شخصیت ها را احاطه کرده است اضافه کنیم.
به طور خلاصه، دیدن این نقاشی بسیار لذت بخش است، اما احتمالاً پیام یا نکات ظریفی را پنهان می کند که ما کاملاً آن را درک نکرده ایم.
تا حدودی تزئینی بودن بسیاری از آثار او در نقاشی هایش ثابت بود و حقیقت این است که او آثار متعددی تولید کرد و در زمان خود بسیار موفق بود. اگرچه حرفه او به عنوان یک نقاش با یک کار آموزشی گسترده ترکیب شد. B. فلیت وود واکر استاد نقاشی در موسسات مختلف و در بیشتر دوران زندگی خود بود. و تواریخ می گویند که او معلمی بسیار خواستار بود که از انتقاد شدید و رد تمام آثاری که کیفیت مورد انتظار او را نداشتند دریغ نمی کرد.
