یکی از بارزترین ویژگی های پارچه های پل گوگن رنگ آنهاست. و همچنین در این نقاشی 1892 با عنوان Ta Matete یا El mercado اتفاق می افتد. اثری که او در طول اقامتش در پلینزی فرانسه ساخت و اکنون در مالکیت Kunstmuseum Basel است..
Ta Matete de Gaugen
و راز این در پالت خاص او نهفته است که برای هر اثر متفاوت است، اما همیشه چند رنگ ضروری در آن وجود دارد. اینها شامل سفید روی، زرد ناپلی، زرد اخرایی، سرخابی، قرمز لاکی، بنفش، اولترامارین و آبی پروس، و همچنین سبز زمردی و سبز کبالت است. رنگ‌هایی را که او اغلب برای پارچه‌هایی به کار می‌برد که به جای بوم‌های ظریف، کرفس هستند، که بدون چسب نیز از آنها استفاده می‌کند، که باعث شفافیت بیشتر و شرایط جذب رنگ می‌شود که هنرمند می‌داند چگونه از آن استفاده کند. همچنین اضافه می کند که موم را نیز به رنگ اضافه می کند که هنوز ضخیم تر و مات تر است.
از سوی دیگر، او خاطرنشان می کند که گوگن به ندرت از کاردک استفاده می کند. او یک نقاش قلم مو است. به طور خلاصه، رفتار او با رنگ ها بسیار شخصی است، او حتی از مخلوط هایی استفاده می کند که خودش آنها را آسیاب می کند، از این رو دانه های برجسته ای که در مطالب تصویری او دیده می شود.
اولین کاری که روی بوم انجام دادم استفاده از پس‌زمینه سفید بود. و در آنجا او نقاشی خود را که شامل طرح کلی شکل ها و اشکال بود، ردیابی کرد. خطوط را تعریف کنید ومناطق رنگی آن را پوشش می‌دهد و در حین ساخت مدل‌سازی هر عنصر با رنگ‌های ثابت، آنها را می‌پوشاند. در آن جانشینی و همسایگی است که هنر Gauguin است، بازی با جلوه های بین مکمل.
بدون شک، نتیجه نهایی جنبه بسیار ابتدایی دارد، چیزی که هنرمند به دنبال آن است، هم برای محیطی که به تصویر می کشد و هم برای برخی تأثیراتی که به آن ادای احترام می کند، مانند هنر مصر باستان، از آنجایی که زنان تاهیتی که در اینجا نمایندگی می‌شوند، می‌توانند با مشخصات و وضعیت بدنی خود، زنانی را به ما یادآوری کنند که در برخی از مقبره‌های مصر فراعنه نقاشی شده‌اند.
در واقع ترکیب همان سادگی را دارد، با این حال ریتم و زنده بودن به لطف ریتم ناشی از رنگ های لباس های این نوع فریز زنانه واقع در طبیعت سرسبز استوایی که نقاش فرانسوی را مجذوب خود کرده است، بسیار بیشتر است. که در آن مناظر و در آن مردم بازگشتی به خاستگاه و جوهره هنر دید. هنری با ظاهری رام‌نشده، به همین دلیل است که رفتار آزادانه و قوی آن با رنگ باعث پیدایش یکی از جریان‌های آوانگاردی شد که پس از پست امپرسیونیسم دنبال شد. ما به هنر فوویستی اشاره می کنیم که به وحشی ترجمه می شود.
