این نقاشی متعلق به سال 1857 واقع در روتوندای کاپیتول در واشنگتن، مهمترین اثر نقاش رابرت والتر ویر (1803 - 1889)، یکی از جالب ترین هنرمندان ایالات متحده در قرن نوزدهم.
کشتی Mayflower رابرت والتر ویر با زائران
رابرت ویر ، با وجود تحصیلات آکادمیک خود با هدف دنیای تجارت، به زودی مسیر زندگی خود را تغییر داد و در تنها ۱۸ سالگی تصمیم گرفت خود را وقف نقاشی کند.. برای این کار، او در نیویورک به طور کامل به تنهایی تمرین کرد. و وقتی صلاح دید به ایتالیا رفت تا از کلاسیک های رنسانس یاد بگیرد. او چندین سال را در آنجا گذراند تا اینکه به ایالات متحده بازگشت تا حرفه موفق خود را به عنوان یک نقاش و همچنین به عنوان معلم توسعه دهد.
از یک طرف او صدها اثر ساخته است، بیش از 400 اثر با امضای او وجود دارد، اگرچه بدون نام او ممکن است بیشتر باشد. اکثریت قریب به اتفاق آنها بر موضوعات تاریخی تمرکز می کنند، مانند این مورد که در آن زائران را می بینیم که وارد کشتی Mayflower می شوند. سفری از انگلستان به ماساچوست که یکی از مهم ترین تعطیلات در تقویم ایالات متحده را به وجود آورد: Thanksgiving.
با این حال، اگرچه اکثریت قریب به اتفاق نقاشی های او بر بازگویی اپیزودهایی از تاریخ کشورش متمرکز است، رابرت دبلیو ویر نیز نقاشی می کرد.تعداد زیادی پرتره.
و در مورد کار او به عنوان مربی برای هنرمندان دیگر، حقیقت این است که این وظیفه ای بود که او خیلی زود شروع به انجام آن کرد. ابتدا در آکادمی ملی طراحی، و سپس مربی هنر در آکادمی نظامی West Point بود. او بیش از چهار دهه در آنجا ماند و در میان شاگردانش مردان نظامی برجسته ای وجود داشتند که با بسیاری از آنها دوست شد، مانند مورد ژنرال اولیس گرانت که رئیس جمهور شد. کشور. و همچنین در دوران دانشجویی یکی از جالب ترین نقاشان آمریکایی پایان قرن را داشت. ما به James Abbott McNeill Whistler، نویسنده آثار معروفی مانند آهنگسازی در خاکستری و سیاه اشاره می کنیم.
از سوی دیگر، دو تن از پسرانش (او تا 16 سال داشت) راه او را دنبال کردند تا خود را وقف نقاشی و آموزش هنری کنند. یکی از آنها، John Ferguson Weir به رتبه مدیر مدرسه هنر در دانشگاه معتبر Yale دست یافت. در حالی که Julian Alden Weir انجمن هنرمندان آمریکایی را تأسیس کرد و بر پرتره و منظره تمرکز کرد و با نقاشانی مانند ژان لئون ژروم فرانسوی که در مسائل تاریخی نیز تخصص داشت کار می کرد.
