نقاش Raúl Soldi (۱۹۰۵ - ۱۹۹۴) یکی از هنرمندان آرژانتینی است که بیشترین و بهترین اعتبار بین المللی را در تمام قرن بیستم دارد. آثار او در موزه‌های بزرگ در سراسر جهان، از جمله چند اثر با مضمون مذهبی که در موزه‌های واتیکان وجود دارد.
در واقع در زندگی، از میانسالی، پس از چند سال سختی خاص، پیروزی را کشف کرد و در آن مجبور شد کار خود را به عنوان طراح صحنه، حتی در هالیوود، با ساعت ها اختصاص به نقاشی ترکیب کند.
Dome of the Teatro Colón de Soldi
علاوه بر آن، از جوانی سفرهای زیادی کرد و دوران مهمی را در ایتالیا، در سرزمین پدر و مادرش به تمرین پرداخت. و همه اینها همیشه باید بر روی کمیسیون های مرتبط با طراحی از تبلیغات تا طراحی صحنه فوق الذکر کار کنند. اما در نهایت، او به موفقیت دست یافت و از آن به بعد از او کم کاری نشد، برخی از آنها به ویژه تزئین گنبد تئاترو کولون در شهر خود، بوئنوس آیرس..
اثری که به لطف نویسنده مانوئل موخیکا لاینز به دست او رسید. علاوه بر این، سولدی تلاش بسیار ویژه ای برای این کار انجام داد. او از خانواده ای نوازنده بود، مثلاً پدرش ویولن سل بود و در مراسم افتتاحیه کولون در سال 1908 با اجرای موسیقی آیدا اجرا کرده بود. همچنین در میان خانواده‌اش، اهالی‌هایی بودند که حتی با خانواده Stradivarius از کرمونا مرتبط بودند. و حقیقت این است که Soldi همیشه دوست داشتمنوازنده باشید بنابراین این کار بسیار گران بود و چندین ماه طول کشید، اما برای او بسیار خوشایند بود.
مجبور شدم مساحتی بیش از 300 متر مربع را در ارتفاع زیاد و روی سطحی منحنی رنگ کنم. به همین دلیل او قبلاً طرح ها و مدل های متعددی برای بررسی نتیجه نهایی ساخت تا تغییر شکل های لازم را که باید روی شکل ها اعمال می کرد محاسبه کند تا از زیر و از دیدگاه های مختلف به درستی دیده شوند..
و پس از آن توانست از داربست بالا برود تا خود کار را انجام دهد. و او مجذوب این مکان شد، زیرا در بسیاری از مواقع مجبور شد در طول تمرین ارکسترها نقاشی کند، که به او کمک کرد تا آکوستیک شگفت انگیز محل را کشف کند، تا حد زیادی به دلیل شکل و همچنین موادی که در آن گنبد قرار دارد. ساخته شده است که برای آن از گچ به اصطلاح بلژیکی استفاده شده است که پس از خشک شدن سطحی شبیه به چوب ایجاد می کند و باعث میرایی مشخص صدا می شود.
پس جای بهتری برای نقاشی این تمثیل موسیقی، آواز و رقص وجود ندارد. کاری که رائول سولدی در سال 1966 به پایان رساند و در آنجا کنسرت خاص خود را ساخت که در آن نوازندگان و بازیگران با ماسک های خود شرکت می کنند. لذت کار.
