رنه ماگریت در سال 1928 چهار بوم تقریباً یکسان را با تصویر یک مرد و یک زن در حال بوسیدن نقاشی کرد، اما چهره هر دو با یک حجاب سفید پوشیده شده بود که با توجه به آن رطوبت مناسب آن سرها است. این چهار نقاشی اکنون هم در مجموعه‌های خصوصی و هم در موزه‌های بزرگی مانند MoMA در نیویورک یا گالری پرتره ملی استرالیا هستند.
عاشقان ماگریت
حقیقت این است که او در آن زمان چندین بار آن عنصر حجاب خیس را روی سر نقاشی کرد. چیزی که می تواند به تجربیات خود نویسنده مربوط باشد، زیرا مادرش که یک پسر 13 ساله بود پس از یک افسردگی عمیق دست به خودکشی زد و به همین دلیل خود را به رودخانه سامبر انداخت و از آنجا بدن بی حال او را گرفتند. صورت غرق شده اش را با حجاب پوشانده بود و تمام لباس های خیس کاملاً به بدنش چسبیده بود. چیزی که بدون شک باید در خاطره کودک حک می شد.
حقیقت این است که عناصر بیشتری وجود دارد که در طول دوران طولانی تصویرگری این هنرمند بلژیکی تکرار شده است. به عنوان مثال، دادن آن بوسه غیرممکن به یکدیگر، بدون تماس، همچنان یک عمل انفرادی است، مانند آنچه که او بارها با مرد معروف خود با کلاه کاسه‌دار و کت و شلوار غیرشخصی انجام داد.
با این حال، یکی از جذابیت های هنر سوررئالیستیماگریت این است که او هرگز تصاویری را که در نقاشی هایش به تصویر کشیده توضیح نداد. پس کسی هستدر اینجا نمایشی از رابطه بد بین والدینش و پایان بد آن را می بیند. در حالی که تماشاگران دیگر نماد کاملی از عشق کور، عشق ممنوع، از اینکه چگونه دو غریبه کاملاً غریبه می توانند یکدیگر را جذب کنند، از خفگی که گاهی با زوج احساس می شود یا اینکه یک رابطه عاشقانه چقدر می تواند بی احساس شود، تفسیر می کنند.
Magritte مصاحبه نکرد، بنابراین در مورد این تفاسیر صحبت نکرد و صرفاً گفت که به انتقال افکار خود از طریق نقاشی هایی که کشیده است، نه بیشتر.
اما باز هم بازی‌ها و تحریک‌های او ثابت هستند و همین‌ها هستند که ما را وادار می‌کنند به نقاشی‌های او نگاه کنیم تا معنایی پیدا کنیم. و نه تنها در ارقام اصلی، در جزئیات دیگر. در اینجا او یکی از رایج ترین بازی های خود را بین فضای داخلی و خارجی به ما ارائه می دهد. دیوار پشتی اینطوری رنگ شده یا آسمان؟ و خوبی این است که هر بیننده ای حق دارد فکر کند و آنچه را که مناسب می بیند ببیند. به همین دلیل، ماگریت یکی از نفیس ترین هنرمندان اروپایی است سوررئالیسم.
