هر چیزی که این ساختمان را در پایتخت رومانی احاطه کرده است بیش از حد است. برای شروع، زیرا این دومین ساختمان بزرگ در جهان است و مساحت ساخته شده آن 340000 متر مربع تنها با ساختمان پنتاگون در ایالات متحده پیشی گرفته است..
این نوعی معماری است که برای ما از یک دوره تاریخی دیگر صحبت می کند و از پدیده ای بزرگ که معمولاً دیکتاتورها از آن رنج می برند. در این مورد، ما به دیکتاتور رومانیایی Nicolae Caausescu اشاره می کنیم که چنین ساختمانی را در سال 1985 برای قرار دادن مقر قدرت سیاسی و اداری خود طراحی کرد. و به طرز متناقضی، او آن را خانه مردم نامید، علیرغم اینکه کارش برای کسانی که بر آن حکومت می کرد، معنی داشت.
سالن پارلمان بخارست
برای شروع از بودجه خود، بخش بسیار زیادی از پول کشور را برداشت. و واقعیت این است که هر کجا که به آن نگاه کنید، کار ماموت است. تصمیم گرفته شد که یک تپه مصنوعی ساخته شود که به عنوان پایه عمل کند و آن را بالاتر ببرد، به طوری که از هر کجای بخارست، پایتخت رومانی به وضوح قابل مشاهده باشد. مکان انتخاب شده برای چنین کاری شامل تخریب هزاران خانه، دوازده کلیسا، کنیسه، صومعه بود. بدون هیچ تردیدی، خانه حدود 40000 نفر آواره یا ناپدید شد.
همه اینها برای ساخت پروژه عظیم یک ساختمان با زیربنای ۲۷۰ در ۲۴۰ متر و ارتفاع ۱۲ طبقه شاملچهار زیرزمینی و در داخل بیش از 1000 اتاق، برخی غول پیکر. همه بسیار گران قیمت و با غنی ترین مواد، در حالی که اکثریت قریب به اتفاق جمعیت آن در وضعیت فقر زندگی می کردند.
به طور قطع مشخص نیست که چه تعداد کارگر این کار را انجام داده اند و نه چند نفر در آن جان باخته اند. حتی تعداد دقیق صدها معمار و مهندس که زیر نظر معمار ارشد جوان کار می کردند، مشخص نیست: Anca Petrescu، که زمانی که او کارگردانی این پروژه را آغاز کرد تنها 28 سال داشت.
جای تعجب نیست که وقتی چاچسکو درگذشت و دیکتاتوری او پایان یافت، کار تمام نشده بود. در واقع، با آمدن بادهای جدید آزادی برای رومانی، مقامات به فکر تخریب آن افتادند تا نمادی از رژیم گذشته را از بین ببرند. اما هزینه تخریب آن بیشتر از اتمام آن بود. حداقل تا حدی، از آنجایی که حتی امروز به طور کامل تکمیل و تجهیز نشده است و بسیاری از بیش از هزار اتاق آن هرگز استفاده نشده است.
اما حداقل تصمیم بر این شد که مفهوم ساختمان تغییر کند تا فضای داخلی آن که برای تزئین آن نیز سرمایه گذاری زیادی شده بود، واقعاً مورد استفاده کشور قرار گیرد. بنابراین تصمیم گرفته شد که این محل به مقر پارلمان تبدیل شود، اگرچه با توجه به اندازه آن سنا و حتی دادگاه قانون اساسی نیز در آنجا حضور دارند. علاوه بر آن فضاهایی برای بازدید و حداکثر دو موزه وجود دارد. یکی از هنرهای معاصر و دیگری اختصاص داده شده به صحبت در مورد توتالیتاریسم و رئالیسم سوسیالیستی، بهزمینه سازی چنین ساختمانی.
