امروز این تابلو در اتاقی که سخنگویان گروه‌های مختلف پارلمانی حاضر در کنگره نمایندگان اسپانیا جلسه دارند، جایگاه برجسته‌ای را به خود اختصاص داده است. و این است که بوم از زندگی یکی از شخصیت ها الهام گرفته شده است که به بهترین وجه نشان می دهد که چگونه می توان از آزادی های مردم توسط یک شخصیت متواضع دفاع کرد. اگرچه درست است که ماریانا پیندا ، زنی که تار و پود کنگره را تداعی می کند، به خاطر آن تحت تعقیب قرار گرفت، دستگیر شد و سرانجام در ملاء عام اعدام شد.
ماریانا پیندا در کلیسای کوچک خوان آنتونیو ورا کالو
داستانی که ما را به ابتدای قرن نوزدهم می برد. این زمانی بود که این زن از گرانادا در آن زندگی می کرد، اگرچه او تنها چند سال این کار را انجام داد. مدت کوتاهی بود، زیرا ماریانا پیندا در سال 1804 به دنیا آمد و تنها در 26 سالگی در یک میدان عمومی به اعدام محکوم شد. زندگی کوتاه، اما واقعاً شدید.
در کودکی یتیم شد و نزد عمویش رفت. اما در سن 15 سالگی او قبلاً ازدواج کرده بود و به زودی مادر شد ، اگرچه او نیز به سرعت بیوه شد. بعداً او یک دختر دوم از یک رابطه دیگر خواهد داشت. واقعیت این است که در تمام این مدت او غرق در آرمان های لیبرال بود و این در نهایت شکست او بود.
دستگیری او در سال 1831 اتفاق افتاد، و اگرچه سابقه قبلی داشت، جرم این بود که او پرچمی با افسانه بافته بود: قانون، آزادی و برابری. برخی اعلامیه های بسیار لیبرال ودر تضاد کامل با آرمان های مطلقه که توسط دولت مطلقه پادشاه فردیناند هفتم نمایندگی می شود.
با آن دستگیری، مقامات از او می خواستند که دیگر فعالان لیبرال را مورد ضرب و شتم قرار دهد، که او هرگز انجام نداد و به همین دلیل او را به اعدام محکوم کردند. اما قبل از اجرای حکم، او به صومعه راهبه‌های سانتا ماریا ایجیپچیاکا در گرانادا منتقل شد. و دقیقاً همان جایی است که صحنه ای را که در این نقاشی می بینیم تنظیم می شود.
این اثر آشکارا یک اختراع است، زیرا نقاش سویلیایی خوان آنتونیو ورا کالو (1825 - 1905) آن را مدتها پس از آن وقایع، در سال 1862 نقاشی کرد، و البته اینطور نبود. حاضر در آن زمان اما نقاش تمام سبک costumbrista و مهارت تصویری خود را به کار برد تا تصویری را با تمام وقار و محبوبیتی که بعداً به این قهرمان آزادی که نقاشی های متعددی را به او تقدیم کرده است به تصویر بکشد. ، آهنگ ها، شعرها، فیلم ها و حتی فدریکو گارسیا لورکا خود او را به شخصیت اصلی یکی از نمایشنامه هایش با بازی زنان تبدیل کرد. اثری که جز ماریانا پیندا عنوان دیگری نمی تواند داشته باشد.
