توافق گرامری

توافق گرامری منبعی است که در بیشتر زبان‌ها وجود دارد و به مدیریت روابط بین اجزای مختلف دستوری یک متن از طریق سیستمی از روابط متقابل می‌پردازد. به این ترتیب، قواعد توافق، کلمه ای را که موقعیت نحوی خاصی را اشغال می کند، ایجاب می کند که ویژگی دستوری خاصی را از یک کلمه دیگر بگیرد، که گفته می شود باید با آن «موافق» باشد.

معمولاً توافق در سطوح مختلفی مانند جنسیت دستوری، عدد دستوری، حالت دستوری و شخص دستوری ظاهر می شود. و به نوبه خود می تواند بر دو نوع باشد: توافق اسمی و توافق شفاهی.

اولین توافق اسمی، به عنوان همزمانی جنسیت و تعداد اسم با ماده یا صفت های همراه آن (1)، بین ضمیر و مقدم یا نتیجه آن (2) تعریف می شود، یا بین فاعل و صفت آن، مفعول اعتباری یا مضارع فعل در یک جمله مفعول مشکی (3).

بیایید چند نمونه از انواع ذکر شده را ببینیم:

(1) درختان سبز. دختر قد بلند.

(2) من اطلاعات شما را به بازرس دادم. پسر شما به آن نیاز دارد.

(3) آنها خسته بودند. پسر شما می داند چگونه بازی کند.

گونه‌شناسی دومی که ذکر کردیم، توافق لفظی، به‌صورت همزمانی عدد دستوری و شخص دستوری بین فعل و فاعل آن تعریف می‌شود.به عنوان مثال، زمانی رخ می دهد که می گوییم:

فردا میریم. آنها می دانند چگونه این کار انجام می شود.

همه این انواع تطبیق کاملاً اجباری هستند و هر گونه خطا در کاربرد آنها خطاهای گرامری جدی در نظر گرفته می شود. با این حال، زمانی که از افعال غیرشخصی یا فاعلهای شامل استفاده می کنیم، استثناهایی از قاعده وجود دارد. به عنوان مثال، اگر بگوییم "اسپانیایی ها هستند…"، وقتی خود را در آن گروه قرار ندهیم، مطابقت اجباری است، زیرا در مورد "اسپانیایی ها" به عنوان "آنها" سوم شخص جمع صحبت می کنیم. اما اگر بگوییم «ما اسپانیایی‌ها هستیم…»، خطای دستوری ظاهری چنین نیست، زیرا از یک موضوع شامل استفاده می‌کنیم: چون در گروه «اسپانیایی‌ها» هستیم، عبارت را از اولین جمع شخصی می‌گوییم. ، و توافق منطقی آنها، در این مورد، "ما هستیم" است و نه "هستیم".

اما نباید قاعده ای را که برای شکل گیری توافق گرامری اهمیت ویژه ای دارد فراموش کنیم. وقتی به دو اسم رجوع می کنیم، اگرچه هر کدام مفرد است، اما اگر با صفت همراه باشند، جمع موافق هستند. به عنوان مثال "آب و شیر مایع هستند" و نه "مایع است".