در اسپانیا همزیستی با اسپانیایی -یا کاستیلی، زبان رسمی ایالت- مجموعه‌ای از زبانهای بومی، عموماً از جوامع یا مناطق خودمختار خاص وجود دارد. در این جوامع خودمختار، آن زبان‌ها نیز به همراه اسپانیایی رسمی هستند و می‌توانند به طور نامشخص در اعمال عمومی و رسمی مورد استفاده قرار گیرند، و دوزبانگی یک واقعیت کاملاً گسترده در میان ساکنان آن است. با وجود این، اسپانیایی همچنان زبان مادری اکثریت قریب به اتفاق اسپانیایی ها (89٪) است، در حالی که کاتالان، گالیسی و باسک 11٪ باقی مانده را تشکیل می دهند.
همه زبانهای رایج در اسپانیا متعلق به گروه زبانهای ایبرو رومنس زبانهای رومی اروپایی هستند. پس همه آنها از لاتین به جز یکی: باسکی یا یوسکرا که منشأ آنها کاملاً مشخص نیست.
به‌جز اسپانیایی، کاتالانی - با انواع والنسیایی و بالئاری آن - رایج‌ترین زبان در قلمرو اسپانیایی است و زبان رسمی مشترک در کاتالونیا و جزایر بالئاری است.. به نوبه خود، valencià -یا والنسیا، گونه‌ای از کاتالان غربی- دارای همان وضعیت مشترک رسمی در جامعه والنسیا است. در کاتالونیا، کاتالانی زبان مادری 33 درصد از جمعیت است، در حالی که اسپانیایی زبان مادری 55 درصد مردم است. بقیه هر دو زبان را به عنوان زبان مادری در نظر می گیرند.
galego -o gallego – زبان استاین زبان که در گالیسیا رسمی است، زبانی است که نزدیک به پرتغالی است، که در قرون وسطی واحد زبانی واحدی را تشکیل می‌داد. در مرزهای گالیسیا، گالیسی زبان مادری 50 درصد جمعیت است که در مناطق روستایی بیشتر رایج است و در شهرها کمتر به نفع اسپانیایی است.
باسک یا باسک یک زبان رسمی مشترک در جوامع کشور باسک و ناوارا است، اگرچه زبانهای متعدد و متعددی دارد. گویش‌های عمیق و گونه‌ای که اخیراً استاندارد شده است، به نام Euskera batúa شناخته می‌شود. در کشور باسک، باسک زبان مادری 11 درصد از جمعیت است، اگرچه اخیراً شکوفایی جدیدی در بین نسل‌های جوان تجربه کرده است و احتمالاً این درصد در سال‌های آینده افزایش خواهد یافت.
زبانهای دیگری که از نظر تعداد سخنوران کمتر هستند عبارتند از آرانی ، گونه‌ای از زبان اکسیتان که در دره آران (در پیرنه‌ها) صحبت می‌شود. آراگونی که در ناوارو و آراگون توسط تعداد خطرناکی از سخنرانان کاهش می یابد. و asturleonés ، در آستوریاس و نواحی کاستیا-لئون صحبت می کنند. اندلس (در اندلس صحبت می شود)، canario (در جزایر قناری)، murciano (در مورسیا) و castúo (در اکسترمادورا)، اگرچه زبان دوم هنوز توسط جامعه علمی به اتفاق آرا به عنوان زبان در نظر گرفته نشده است، و برخی از کارشناسان نام گویش را ترجیح می دهند.
