عبارت فعل

عبارات لفظی عبارتی است که هسته آن یک فعل است و عموماً در جمله ای که کار یک محمول را انجام می دهد ظاهر می شود و به نوبه خود توسط یک یا چند مکمل احاطه شده است که معنای آن را مشخص و کامل می کند.

به طور سنتی، عبارت فعل به عنوان جزء اصلی جمله در نظر گرفته می شود. یکی از اجزای اساسی، به عنوان هسته محمول، هر جمله برون مرکزی یا دستوری (همه آنهایی که از یک موضوع و یک محمول تشکیل شده اند).

مقدم همیشه حداقل از یک فعل تشکیل شده است و معمولاً با یک یا چند مکمل همراه آن (مفعول مستقیم، مفعول غیرمستقیم، مفعول شرایطی، مکمل رژیم، متمم عامل، متمم اعتباری و غیره) معمولاً یک عبارت فعل را تشکیل می دهند. به عنوان مثال، بیایید به یک جمله ساده نگاه کنیم:

Pedro (ساعت پنج بعد از ظهر وارد کتابفروشی شد)

بین پرانتز عبارت فعل محمول را جدا می کنیم. به صورت پررنگ، هسته کلامی را برجسته می کنیم.

بنابراین عبارت فعل عملکرد یک محمول را انجام می دهد و می تواند سه نوع باشد.

زمانی که فعل هسته ای آن جفتی باشد، یک محمول اسمی خواهد بود (یعنی: بودن، بودن یا به نظر رسیدن). و در این صورت باید به موجب تعهد، متممی به نام صفت را به همراه داشته باشد که می توان سایرین را به آن اضافه کرد. به عنوان مثال:

Pedro (خوب است)

Pedro (استخوب، با دوستانش، در خانه خوان)

در مثال اول، ویژگی خوب است (پدرو چطور است؟). در مورد دوم نیز، اما ما افزونه های اضافی دیگری نیز اضافه کرده ایم.

فعل یک فعل محمول خواهد بود (هر فعل غیر تلفیقی)، در این صورت ممکن است هیچ مکمل مشخصه ای ظاهر نشود.

پدرو (با خیال راحت راه رفت)

این یک جمله رایج با ساختار فعل + مفعول شرایطی است.

Y، در نهایت، زمانی که فعل نیمه مضارفی یا نیمه زوجی باشد، یک محمول مختلط خواهد بود، یعنی زمانی که فعل جفتی نیست اما می تواند با یک فعل جفتی جایگزین شود. در این مورد، باید با متمم اعتباری همراه باشد.

Pedro (نه راه رفتن خوب)

Pedro (احساس بهتر)

در این مثال‌ها، «راه می‌رود» و «یافته می‌شود» جایگزین «است» می‌شوند، و حتی به‌عنوان مصداق، به‌عنوان جفت عمل می‌کنند، به طوری که «خوب» و «بهتر» عملکرد صفات را انجام می‌دهند.

در مدرن‌ترین دستور زبان‌ها، مانند دستور زبان زاینده، با توجه به رویکرد جدیدی که این نظریه‌ها به کار می‌گیرند، عبارت فعل در نهایت توجه خود را به عنوان عنصر سازنده جمله از دست داده است. به طور خلاصه، اکنون جملات به‌عنوان عناصر درون‌مرکزی در نظر گرفته می‌شوند که توسط مقوله‌ای عملکردی که زمان یا عطف نامیده می‌شود، هسته گرفته می‌شوند. از آنجا افعال کمکی بسیار بهتر توضیح داده می شوند و عبارات جانبی کلامی راحت تر ادغام می شوند.