Apposition یک ساختار دستوری است که شامل دو عنصر دستوری است که با هم ترکیب می شوند. معمولا دومی اولی را مشخص می کند.
تصویر در جمله به عنوان مکمل عمل می کند و می تواند به اسم، ضمیر و فعل متصل باشد. اگر چه به طور معمول، گزاره مکمل اسم است، اما می تواند از عناصر دستوری دیگر مانند صفت یا قید نیز باشد.
وقتی می خواهیم مفهومی را که از طریق یک اسم بیان کرده ایم توضیح دهیم یا مشخص کنیم از آن استفاده می کنیم و پشت سر هم آن را قرار می دهیم.
اما رایج ترین گزاره توضیحی است. به طور کلی به عنوان مکمل نام عمل می کند و حاوی اطلاعات اضافی است که آن را به شیوه ای شفاف "توضیح می دهد". اگر در داخل جمله ظاهر می شود، باید بین کاما باشد، همانطور که در مثال های زیر می بینیم:
شهر مادرید، پایتخت اسپانیا، برای بازی های المپیک 2016 رقابت خواهد کرد
عموی من، یکی از کوردوبا، در کریسمس به دیدن ما می آید
باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، در این نشست شرکت خواهد کرد
از سوی دیگر، گزاره مشخص کننده نیز مکمل اسم است، اگرچه اطلاعاتی را روشن یا اضافه نمی کند، بلکه اسم را مشخص می کند و آن را از دیگران متمایز می کند و از سردرگمی جلوگیری می کند. به عنوان مثال:
پادشاه خوان کارلوس دوم خود را خواهد دادسخنرانی کریسمس
خیابان صلح این روزها بسیار شلوغ خواهد بود
عموی ما Joaquín به زودی به دیدن ما می آید
رود Gadalquivir وقتی از سویا می گذرد بسیار عظیم است
برخلاف گزاره توضیحی، مشخصات بین کاما قرار نمی گیرد، بلکه نام را به عنوان یک عبارت اسمی همراهی می کند. و در حالی که اولی اطلاعات ضروری را اضافه می کند (ما قبلاً می دانیم که مادرید "پایتخت اسپانیا" است و باراک اوباما "رئیس جمهور ایالات متحده" است؛ اطلاعات فقط بر این موضوع تأکید می کند)، دومی - مشخصات - برای این موضوع بسیار مهم است. ارتباط (اگر به طور رسمی مشخص نشده باشد، نمی دانیم درباره کدام پادشاه، خیابان، عمو یا رودخانه صحبت می کنیم).
در هر صورت، همانطور که دیدیم، خود انتصاب لازم نیست یک اسم باشد، بلکه می تواند یک اسم یا عبارت اضافه با هر ماهیت و طول باشد، مانند ("John, دوست اره ما«).
همانطور که در ابتدا گفتیم، ضمایر و افعال نیز می توانند وجود داشته باشند، اما این موارد بسیار کمتر رایج هستند، به خصوص در اسپانیایی. به عنوان مثال:
مدعی عنوان، Roger ، منتظر بود تا به مسیر پرش کند
